Hoi allemaal. Sjah, voordat ik jullie deelgenoot wil maken van een van mijn vele belevenissen als geleidehond met mijn Baas, zal ik me eerst even aan jullie voorstellen. Ik ben Fellis, zwarte labrador en geboren op 26 februari 2005 in Tsjechië. Ja ja, alleen daar kan ik al veel over vertellen. Misschien doe ik dat een ander keer nog eens. Ik heb veel beleefd met mijn baas en hier zal ik wat van mijn avonturen aan jullie vertellen.

 

---

 

Vakantie op Samos Griekenland

Pensioneren na 8 jaar trouwe dienst.

Bye bye Gina

Toen was er Jones

Vakantie op Samos Griekenland.

Nu wil ik jullie graag vertellen over mijn eerste vliegvakantie avontuur met mijn baas naar Samos Griekenland. Ik maak wat mee met die baas van me zal ik je vertellen en het verbaast me dan ook steeds weer waar ik mijn baas mag geleiden. En dan is er Chico, een leuke oude lobbes van een labrador. Chico is de hond van de vriendin van mijn baasje. En nu hebben ze bedacht samen op vakantie te willen gaan naar een Grieks eiland en dan moet ik natuurlijk mee. Spannend hoor, ik heb gehoord dat ik mee mag en dat klinkt natuurlijk al als een belevenis voor mij. Ja ja, het moet werkelijk wel een belevenis zijn omdat ik merkte dat het veel gedoe opleverde voor ze om te regelen dat ik met ze mee kon. Ah, we gaan weer naar Chico vandaag. Leuk hoor, ik ga altijd graag naar Chico, want we zijn inmiddels dikke maatjes geworden. En toch heb ik het idee dat er iets in de lucht hangt. Die baas van me lijkt wel wat gespannen, maar ik kan nog niet helemaal plaatsen wat er aan de hand zou kunnen zijn. Altijd is het leuk Chico weer te ontmoeten en bij het weerzien dollen we altijd even fijn met elkaar. Hee, we gaan weer, mag ik weer alleen mee om te werken of mag Chico ook weer mee? He, wat is dat nu: Chico gaat mee en ik moet op mijn plaats blijven liggen. Dat is anders. Meestal mag ik mee en dan moet Chico in haar mand blijven. Heh, best saai alleen hier te moeten blijven. Waar zouden ze met Chico heen zijn? Ze hoeft toch niet weer naar de dierenarts, net als laatst. Ze was toen geopereerd en erg zielig toen ze weer thuis kwam. Ik heb haar toen getroost en goed op haar gepast. Nou ja, ze zullen straks wel weer terug komen. Ah, daar zijn ze weer. Heh? Geen Chico? Waar hebben jullie Chico gelaten? Er worden twee grote dozen van boven gehaald. Wat grappig, zulke dozen heb ik niet eerder gezien. Er zitten handvaten aan en ook aan een kant wieltjes. Wat een drukte en nog steeds voel ik een soort gespannenheid bij mijn baasje. Ook het andere baasje voelt anders dan anders. Wat zijn ze toch allemaal aan het doen? Er worden allemaal spullen in die dozen gestopt. Heh? Mijn voerbak gaat er ook in en, een emmer met mijn voer en lekkere koekjes. Wat voeren ze toch allemaal in hun schild en wat is er aan de hand? Saai hoor, Chico is er nog steeds niet en de baasjes zijn naar bed. Nou dan ga ik ook maar wat dommelen. Jeetje, wat is dat nu? Het is midden in de nacht en ze komen alweer naar beneden. De dozen worden gepakt en deze in de auto gezet. Voor ik het weet zit ik voor in de auto aan de voeten van mijn baas en rijden we weg. Zouden we Chico gaan halen? Wat een rare tijd midden in de nacht om Chico te gaan halen. We rijden een lang stuk en dan mag ik even eruit. Gelukkeg, ik moest net nodig plassen. We rijden verder en komen op een grote parkeer plaats.

Met de bus gaan we dan verder en die twee grote dozen op wieltjes gaan mee. We komen in een grote hal waar veel mensen zijn. Puff, wat is het druk hier. Ik vind het lastig in een grote ruimte als deze mijn weg te vinden maar ik doe mijn best mijn baasje zo goed mogelijk te geleiden. We komen bij een loket waar de dozen op wieltjes worden ingeleverd. Sjonge, moesten we zo’n stuk rijden, met de auto en bus om hier die dozen te gaan afleveren? In ieder geval is het nu een stuk gemakkelijker om mijn baas te begeleiden als hij niet die doos mee sleept.

We komen bij een ander loket en mijn baas doet zijn riem af en maakt zijn zakken leeg. Het wordt allemaal in bakjes gestopt en dan laat hij me los en loopt door een poortje. Heee? Wat is dat nu? Mag ik niet mee? Ah gelukkeg, een aardige man pakt mijn riem en beugel en ik mag achter mijn baas aan door het poortje. Wat een gepiep als ik hier door loop, wat raar zeg. We komen in een grote ruimte waar allemaal mensen op bankjes zitten. Mijn baasjes gaan hier ook bij zitten en ik ga maar even uitgebreid erbij liggen.

Even later moeten alle mensen weer door zo’n poortje, maar mijn baasjes en ik mogen met een meneer mee. We lopen door een lange gang met kleine raampjes aan de zijkant. We komen in een, sjah, wat zal ik zeggen. Het lijkt wel een bus of, .. is het een trein?

We krijgen een plekje en ik mag voor de voeten van mijn baasjes liggen. Dan komen ook de andere mensen erbij en zoeken een plaats. Ik denk dat het een bus is hoor, of toch een trein? Ik merk dat we rijden en dan… Ineens word ik naar achteren geduwd tegen de benen van mijn baasjes aan. Wat een raar gevoel dan ineens is dat zeg. Voelt wel wat anders dan een bus of trein. We maken een lange reis en ik probeer nog maar wat bij te slapen. Dan ineens voelt het alsof ik val, Vreemd!? Ik weet niet helemaal wat er gebeurt en het maakt me wat onzeker.

Net als anders als ik een beetje bang of onzeker word begin ik een beetje te beven. Gelukkeg is het zo weer voorbij en dan is er ineens veel lawaai en begint alles te schudden. Nu andersom word ik tegen de stoel voor die van mijn baasje geduwd. Even later is het weer rustig en dan mogen we uitstappen.

Als ik bij de deur ben zie ik dat er een grote trap naar beneden is. Heh? Wat is dat gek zeg!? Ik ben toch door een soort gang naar binnen gegaan? Als ik buiten ben voel ik dat het erg warm is. Ik zet mijn baas rechts bij de trapleuning zoals me dat geleerd is. Als we beneden zijn kijk ik nog even om en zie ik dat waar ik uit kom wel een hele grote vogel lijkt. Geen trein? Geen bus? Wat een vreemd geval. We stappen weer een bus in en komen dan in een grote hal met veel mensen. Ook de dozen op wieltjes zijn er ineens weer.

Samen met mijn baas wachten we op het andere baasje die even weg loopt. Even later is zij er ook weer en heeft ze een auto bij zich. De dozen worden ingeladen en ik mag weer voor de voeten van mijn baas, voorin de auto. Puff, het is hier echt warm zeg, waar ben ik toch terecht gekomen. Als we uitstappen zijn we bij een klein wit huisje. Ik zie een grote berg ernaast. Dan mag ik met mijn baas mee een stukje deze berg op en gelukkig vind ik gras en kan ik eindelijk plassen. Ik zie wat poezen en katten die naar me kijken. Ik kijk daar niet van op, thuis lig ik regelmatig met poes Tijver in de mant en we kunnen het goed vinden samen. Als ik met mijn baasjes mee ga hoor ik dat ze raar met andere mensen praten. Ik begrijp er niets van, alsof ze ineens een andere taal praten. Nou ja, eigenlijk bevalt het me hier wel, het is hier lekker warm.

Mijn beugel mag af en ik ga maar even lekker uitgebreid zonnebaden. Even later gaat mijn beugel weer om en als mijn baasje zegt” zoek taxi”, breng ik hem weer bij de auto. We rijden een stukje en komen bij een winkel. Ach, niet bijzonder maar wel vind ik het vaak lastig dan rekening met zo’n winkelwagentje te moeten houden. Telkens als die dan ergens tegen aan botst schrik ik hier wat van. De bootschappen zijn gedaan en we gaan weer. Als we weer bij dat gezellige huisje terug zijn, mag mijn beugel weer af en mag ik uitrusten en ben ik al snel naar dromenland vertrokken.

Oh, gisteravond was ook leuk joh! Ik heb lekker gewerkt en ben dus weer met mijn baasjes mee geweest naar een stad. Bijzonder hoor, veel trapjes en ongelijke stoepen en dus lekker hart werken is het dan om mijn baasje goed te geleiden. Dat vind ik het leukst, weet je? Niet Standard maar veel moeilijke omstandigheden en dus veel en goed opletten. Ik heb weer veel poezen en katten gezien, sjonge, daar lopen er echt veel van rond hier zeg. Vandaag gaan we ook weer een stuk in de auto en ik ben benieuwd waar ik nu weer met ze terecht kom. Als we de auto uit stappen merk ik dat we op een parkeerplaats staan. Geen idee waar we zijn maar meestal weet een van de baasjes dit dan wel en dus vertrouw ik daar dan maar weer op.

Ik zorg er ondertussen voor dat ik mijn baasje zo goed mogelijk geleid. Ook hier weer bergje op en af en de nodige trapjes en ongemakkelijke stoepjes. Lekker werken hier zeg, hier valt tenminste wat te doen. Vreemd trouwens hoor, geen idee waar ik beland ben. Ik begrijp er niets van wat die baasjes hier aan vinden. Het stinkt hier ook nog. Wel weer wat winkeltjes en daar loods ik mijn baasje dan maar weer braaf doorheen. Na weer een auto ritje, sjonge… wat een gehobbel hier zeg, ik lig te schudden voor in die auto, komen we weer terug bij het gezellige kleine huisje.

Even later gaan de baasjes op een ligbed liggen bij een soort vijver. Ik mag ook weer relaxen maar eerst even lekker drinken uit mijn bak die gevuld is met fris vers water… savonds gaan we met de auto weer naar het dorp. Een gezellige winkelstraat met veel mensen en ik doe mijn best mijn baasje goed te helpen. Er zijn een paar winkeltjes waar ik met mijn baasjes naar binnen ga. Maar die ene winkel ga ik niet zomaar in. Er zit een dikke poes voor de ingang en als ik voor haar sta begint ze te blazen.

Poeh, dat ziet er niet veel belovend uit en ik ken mijn plaats. Ik ga niet verder en blijf staan. Gelukkeg komt er een aardige man uit de winkel die de poes weglokt en dan kunnen we ongehinderd naar binnen. Het is een winkel vol met glinsterende dingen. Ze praten met de man in de winkel en ik merk dat ze dit een leuke winkel vinden. Ik heb gedult en het duurt dan ook even voor we weer verder gaan en ik ga er dan maar even lekker bij liggen. Eve later lopen we verder door het winkelstraatje en komen we bij een restaurant waar mijn baasjes wat gaan eten. Een andere dag gaan we weer op pad met de auto. Ah, ik heb er zin in en verheug me erop weer lekker te mogen werken. Puff, het is een warme dag en de zon brand op mijn zwarte vacht. We stappen de auto uit en lopen een stijl pad naar beneden. Wat zou daar beneden zijn en, zou het daar fijn werken zijn? We komen aan een groot water en lopen door grint. Sjonge, best warm aan mijn pootjes en ik loop maar stevig door om het wat minder te voelen. Dan staan daar weer van die ligbedden waar mijn baasjes op gaan liggen en gelukkig mag ik in de schaduw onder een parasol. Wat een relaxte dag zeg. De beugel mag weer af, ik hoef niet meer te werken maar mag weer lekker dommelen.

Even later gaat mijn baasje naar het water en springt erin. Dan hoor ik hem mijn naam roepen en uit een soort reflex loop ik naar hem toe. Maar,.. hij is nog in het water. In het water? Ja ja,.. dat had je gedacht he? Je weet toch dat dat niet mijn hobby is? Ik vind water wel leuk hoor, vooral om te drinken als ik dorst heb. En ook plassen om lekker doorheen te banjeren vind ik geweldig. Maar verder heb ik er niets mee. Weer roept mijn baasje me en hij wil dat ik bij hem in het water kom. Nauw Ok, een stukje dan… en ik loop tot mijn benen helemaal in het water zijn. Ja ja, je kunt me wat baasje, verder ga ik echt niet. Ik vind dat niet fijn en dat ga ik dus niet doen.

Ik krijg wel een beetje dorst van zoveel water en dan is het weer gemakkelijk dat je er midden in staat. Even lekker slobberen dus. Jek, wat is dat nu… na een slok water merk ik dat dit helemaal niet lekker fris smaakt… wat is dat nu.. wat een rare zoute smaak aan dit water… en het lijkt wel alsof ik hier nog meer dorst van krijg als dat ik al had… Nee, voor mij hier geen water meer… en ik hoef hier ook niet langer in te staan.. Ik ren eruit en zoek mijn plekje onder de parasol weer op en dut al weer snel in.. Te veel om te vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt. En, dat ga ik dus ook niet doen. Wel wil ik jullie nog even een volgende belevenis vertellen. We waren er weer op uit met de auto en in een leuk stadje. Weer lekker werken, veel lastige stoepjes, trapjes en andere obstakels. Hart werken voor me dus. Een smal straatje en mijn baasjes vonden het leuk even wat foto’s van elkaar te maken dus even geduldig wachten voor me. Het ging erg snel allemaal. Ik had het zelf niet eens in de gaten maar voor ik het wist remde er een auto achter me en mijn baasjes vriendin ging er ineens voor staan. Ze schreeuwde naar de chauffeur en het leek alsof hij me niet gezien had en ik geluk had dat zij ervoor was gesprongen. Puff, wat een schrik zeg, maar gelukkeg liep ook dit, weliswaar met een sisser weer goed af. DE dozen komen weer te voorschijn. En, de beide baasjes zijn erergens weer wat gespannen voel ik. Gek eigenlijk hoor, dat ze zo nerveus van die dozen worden. Wat zou er nu weer gaan gebeuren? De dozen worden weer gevuld en dan worden ze opzij gezet. We gaan weer in de auto en gaan er weer op uit. Ik geleid mijn baasje weer net als altijd en wijs mijn baasje een lege stoel in een restaurant als hij me daar om vraagt. Later, als zij lekker gegeten hebben breng ik ze weer terug bij de auto nadat mijn baasje me het commando “zoek taxi” weer gegeven heeft. Eenmaal weer bij het witte huisje krijg ik mijn bak met eten en smul ik ervan. De volgende dag gaan de dozen weer in de auto en mag ik weer voor aan de voeten van mijn baasje in de auto. Waar zouden we nu weer heen gaan? En, waarom gaan die dozen nu weer mee?Als we uitstappen worden de dozen weer uitgeladen en gaat het andere baasje met de auto weg. Ho ho, wacht even.. waar ga je heen? Mogen we niet meer mee? Gelukkeg is ze er even later weer en met de dozen gaan we een grote hal in. Even later worden de dozen weer ingeleverd en gaan de baasjes nog even in de zon op een bankje zitten en ga ik er ook maar even lekker bij liggen. Een mevrouw neemt ons mee en weer moeten we net als eerder door zo’n poortje.

Als ik erdoor loop begint het weer te piepen maar ik schrik hier niet meer van. Dan moeten ze wat papieren laten zien en mogen we een bus in. Ah, we zijn de eerste dus lekker veel ruimte. He? Wat is dat nu? De deuren van de bus gaan dicht en zonder dat er andere mensen bij in stappen gaan we rijden. We komen weer bij zo’n groot gevaarte wat op een vogel lijkt met een trap erbij. Een mevrouw wil mijn baas helpen om naar de trap te lopen maar dit laat ik me niet gebeuren. Hee zeg!, dit is mijn baas en ik weet echt wel hoe ik die bij een trap moet brengen hoor!

Ik zet mijn baas weer rechts bij de leuning en dan gaan we de trap op en komen weer in de bus. De bus? Of is het een trein? Of wat is het eigenlijk, zo’n geval wat op een vogel lijkt? We zoeken een plekje en ik mag weer aan de voeten van mijn baasjes liggen. Even later merk ik dat we weer gaan rijden, ik word weer naar achteren geduwd en als het weer rustig is val ik al snel in slaap. Als ik wakker word mogen we weer uitstappen en dus zoek ik nadat mijn baasje me dit vraagt de uitgang. Niet zo moeilijk hoor, gewoon de mensen stroom volgen en dan kom je er van zelf. Ik zoek de trapleuning rechts waar ik mijn baasje naar binnen bracht maar… He?.. wat raar… Geen trap? Nu weer die zelfde gang met raampjes waar we de eerste keer ook door kwamen en daardoor lopen we nu weer terug. Heb ik gedroomd? Was dat alles wat ik heb meegemaakt een vreemde droom? Ik snap er helemaal niets meer van maar geleid mijn baasje gewoonte getrouwe weer door de grote ruimtes waar we uiteindelijk terecht zijn gekomen. Even later zijn de dozen er weer, en nog even later zijn we met dozen en al weer in een bus. Wat een belevenis zeg, wat een hektik… Even later als we de bus uit zijn zijn we op een grote parkeerplaats met veel auto’s en vinden we onze eigen vertrouwde auto. De dozen gaan er weer in en voor aan de voeten van mijn baas vervolgen we de rijs… Heee, we zijn weer thuis… vertrouwd terrein en dus op naar Chico. Oh, wat heb ik haar veel te vertellen zeg, ik hoop dat ze me zal geloven... als ik in huis kom is er geen Chico. Geen Chico? He? Waar is ze nu? He bah, wat saai, ik had me er zo op verheugt haar weer te zien en mijn belevenissen aan haar te vertellen. De baasjes gaan slapen en dus kruip ik maar in mijn oude vertrouwde mand en val al snel in slaap. De volgende dag gaan we weer weg in de auto. Ik ben benieuwd waar we heen gaan.

Dan komen we bij een boerderij met een grote tuin en als ik daar naar binnen loop maak ik een dansje van blijdschap. Chico?! Oh, ijndelijk! Daar ben je weer!.. we doen net als altijd even neusje neusje en, zeg… Oh joh Chic, ik heb je zo veel te vertellen, maar eerst wil ik even lekker met je dollen.

 

Pensioneren na 8 jaar trouwe dienst.

Het is half 7 in de morgen. Ik lig nog lekker te chillen in mijn mandje en dan is daar de baas weer. Gelukkig heeft hij nooit zo’n haast en dus kan ik nog even dommelen. Dan is het opstaan, en even een wandeling in het park. Aan een lange lijn mag ik dan gewoon even lekker rondrennen. Weer thuis is even later de taxi er ook al. Dat gaat na al die jaren als vanzelf en hebben wij, mijn baas en ik aan minder dan een half woord genoeg. Voor in de taxi, aan de voeten van mijn baas is mijn vaste plekje.

Even later op het station, mijn werkkleding(de beugel) omgedaan, hoor ik mijn baas roepen, “zoek de paal". Inmiddels weet ik dat precies want dan moeten we naar zo’n piep paaltje. Als dat gepiept heeft roept mijn baas, zoek trap. Mwaf, alsof ik ook dat inmiddels nog niet weet. Zo’n dag met te trein naar Zwolle is inmiddels zo’n vaste gewoonte, ik ken het allemaal helemaal uit mijn kop.

Ik zet mijn baas rechts van de trap bij de leuning en dan door de tunnel naar het perron. Even later als de trein er is hoor ik “zoek deur” en breng ik mijn baas bij de deur van de trein. Als hij is ingestapt spring ik hem na. “Zoek bank” is voor mij de volgende opdracht waarna ik op zoek ga naar een lege zit plek voor mijn baas. Ik wijs deze dan met mijn neus aan. Als alle mensen zijn gaan zitten en de trein is gaan rijden ga ik maar weer lekker op de grond liggen. Wanneer de trein op een tussengelegen station stopt, er mensen in en uit stappen ga ik altijd even staan. Ik vergeet het nooit meer grom, een van de eerste keren dat ik met mijn baas met de trein mee ging bleef ik liggen. Een onoplettende passagier is toen op mijn poot gaan staan, autshjjj. Sinds dien weet ik wel beter. Staan dus als er mensen langs moeten. Maar gelukkig mag ik ook soms voor de voeten van mijn baas liggen. Dan lig ik niet in het pad en is het veilig. Veilig, nou ja… soms maak je vreemde mensen mee hoor, in zo’n trein. Laatst was er een vrouw die aan mijn baas vroeg of hij die viool koffer wel ergens anders neer wilde zetten. Vioolkoffer? Grrrom, Toe aan een nieuwe bril? Eenmaal in Zwolle vervolgen we onze route naar Windesheim. Trap op, door een soort balkon, trap af, piep paaltje en Renzo die gaat. Ondanks af en toe tijdelijke obstakels, maar daar maak je mij niet gek mee. Ik weet precies hoe daar mee om te gaan. Op zoek naar de kortste route eromheen en dan gewoon de vaste route vervolgen.

Dan is er een ding waar ik nog steeds niet aan kan wennen. De gevaarlijke oversteek vlak bij Windesheim. Normaal zoek ik op afroep voor mijn baas naar een zebra. Maar deze is hier niet. De baas roept dan “Fellis, zoek rechts”, en moet ik op zoek naar een goede plek om de oversteek te maken. En nog steeds raak ik hier een beetje in de war. Wat is hier nu de beste plek voor de oversteek?

En dan al dat verkeer wat er telkens voorlangs raast of fietst. Het heeft al menig angstige situatie voor me opgeleverd. Op zoek naar de draaideur en voor ik het weet mag de beugel weer af en kan ik heerlijk chillen op mijn matje. Vaak help ik mijn baas als hij naar een andere plek in dat grote gebouw moet. Hij weet gelukkig dan waar we heen moeten waarbij ik hem dan help. Fellis Rechts, zoek links, zoek de deur, trap, leuning of ingang zijn zo commando’s waar ik goed raad mee weet. En het is altijd leuk zo samen ergens naar toe te gaan. Als tussen de middag mijn baas zijn broodjes en soep in de kantine heeft gehad mag ik dan vaak even los rennen. We gaan dan naar een veldje waar de beugel af gaat. Ik krijg dan een belletje aan mijn halsband die aan mijn baas verraad waar ik ben. Hawaf, soms ga ik voor de gein dan heel stil blijven zitten en reageer ik ook niet op zijn roepen. Dan weet hij niet waar ik gebleven ben. Ach, zo’n plagerijtje mag af en toe dan ook best, toch? Aan het eind van de werkdag weer de route naar station, treinreis en met de taxi naar huis. Dan na weer een fijne wandeling in het park mijn allerlekkerste maaltijd brokken en dan weer lekker chillen in mijn mand. Dat was hoe een werkdag er voor me uit zag de afgelopen acht jaar. Eruitzag ja, want nu? Nu ben ik vrij. Pensioen noemen ze dat. Ik hoef niet meer voor mijn baas te werken.

Ineens was er Gina, een jonge bruine labrador die mijn baan heeft overgenomen. Gelukkig mag ik wel bij mijn baas blijven. En ik vind het eigenlijk ook reuze gezellig nu Gina d’r bij is. We kunnen het hartstikke goed vinden samen. Mwaff. En het bevalt me ook eigenlijk wel, dat pensioen. Pensioen, ik blijf het een raar woord vinden voor vrij.

foto's door o.a. Floor Alles, waarvoor dank!

 

---

 

Bye bye Gina

Lieve Gina. De afgelopen week was een vreemde week. Ons baasje voelde ergens gespannen. Anders dan anders voelde ik dat hij niet lekker in zijn vel zat. En nog meer raar werd het toen niet jij, maar ik de beugel om kreeg en met de baas mee mocht. Geen werken voor jou maar ik moest het plotseling weer doen. En de dagen hierna was het niet anders. Onze rollen waren omgedraaid en jij mocht telkens thuis in je mand blijven. Wat een vreemde week zeg

En nu, vandaag donderdag 28 augustus weet ik waarom. Ik had al een beetje het idee want heb de afgelopen dagen goed met ons baasje meegeluisterd als hij met anderen aan het praten was. Het is omdat de samenwerking tussen jouw Gina en ons baasje niet helemaal goed gaat. Ik hoorde dat je tijdens je werk vaak op andere zaken aan het letten was en dan je werk vergat. Dat je veel werd afgeleid door wat er om je heen gebeurd. Dat was mij natuurlijk ook al eens opgevallen maar dat je dat ook tijdens je werk doet is natuurlijk niet goed. En ook hoorde ik de baas vertellen dat je soms tijdens het werk erg aan het hijgen was en dan erg hard aan de beugel gaat trekken. Dat hijgen heb ik je ook wel eens horen doen als we gingen wandelen. Ik heb je wel eens gevraagd waarom je dat doet maar dat heb je me nooit kunnen uitleggen. Maar goed, onze baas vertelde dan ook dat hij veel met je heeft geoefend en geprobeerd je wat alerter tijdens je werk te krijgen. Een tijdje was dat ook erg goed gegaan tot vorige week. Hij vertelde dat je weer was terug gevallen in je oude gewoontes, veel afgeleid tijdens je werk en ook veel trekken aan de beugel. Dat is natuurlijk ook erg vermoeiend voor de baas. Hij vertelde dat je voor hem hiermee niet betrouwbaar bent. Helaas heeft hij toen moeten besluiten dat deze samenwerking niet goed voor hem is. Een tijd geleden is de hondenschool en jouw trainer ook bij ons geweest. Ze hebben toen gepraat over hoe het beter in je samenwerking met de baas zou kunnen. Afgesproken is toen dat onze baas dat zou proberen. Ook spraken ze af dat als het niet zou lukken je trainer alvast zou uitkijken naar een vervangende geleidehond. Wat we nooit hadden gehoopt is dan nu helaas werkelijkheid geworden. Jij moet terug naar je hondenschool en zal er zoals afgesproken een nieuwe geleidehond voor onze baas moeten komen. Hopelijk heeft je trainer net zoals dat is afgesproken al een goede vervanger gevonden.

Hoe dan ook lieve Gina. Ik ga je missen. We hebben het samen erg leuk gehad en ik heb het leuk gevonden je te leren kennen. Ik hoop dat ik nog eens van je zal horen, hoe het met je verder gaat. Ik ga je missen bruine vriendin. Het ga je goed!

Liefs, Bye Bay en een dikke natte neus van je vriendin Fellis!

 

---

 

Toen was er Jones Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat Gina is vertrokken. Bijna dagelijks mag ik mijn baasje weer helpen en vindt het fijn dat nog te kunnen doen. Maar ik kan wel merken dat ik wat sneller moe ben dan eerder. Goote afstanden lopen lukt me niet zo goed meer. Gelukkeg heeft de baas dit ook gemerkt en dus lopen we geen grote afstanden meer. Op een morgen, we hebben net een lekkere wandeling in het park gemaakt, is er de trainer van de hondenschool. Ze heeft een grote langharige hond bij zich. Hij komt al snel nieuwsgierig naar me toe en maakt dan al snuffelend een rondje door de kamer. Ik hoor de trainer tegen de baas zeggen, “dit is Jones”. Jones, een jongen? Jones, wat een stoere naam zeg. Jones is nog een jonge hond en erg enthousiast. Pfff, wat een energie heeft hij zeg, ‘k wordt er moe van als ik eer naar kijk. Dan krijgt Jones een beugel om. Ah, ik snap het, Jones is de nieuwe geleide hulp voor de baas. Ben ik dan nu eindelijk echt vrij? Eindelijk echt pensioen? Jones, de baas en de trainer vertrekken en ik ga lekker liggen dommelen in mijn mandje. Later zijn ze er weer. Jones heeft het warm en is erg aan het hijgen. Heb je lekker gewerkt vraag ik hem. Jones: “Mwah, erg wennen hoor, nu met iemand anders dan de hondentrainer lopen”. Fellis: “Ik heb altijd erg fijn met de baas gewerkt, ik hoop dat dat voor jou net zo zal worden”. Jones: ”Ja dat zou wel erg fijn zijn, maar dan moeten we nog wel een paar keer oefenen en dan zal het vast gaan wennen”. Fellis: ”Jazeker, maar ook onze baas, die zo aan jouw moeten wennen”. Inmiddels is er een tweede mand bij gekomen, Jones zo’n eigen plekje. Nadat hij een halve bak water leeg heeft geslobberd laat hij zich neerploffen in zijn mand en hoor ik hem even later snurken. De volgende dag is de honden trainer er weer en gaan ze er weer samen op uit. Beetje saai hier nu weer alleen achter te blijven. Maar ook wel lekker eigenlijk, ik kan nu lekker weer gaan relaxen in mijn mandje. Als later Jones, de baas en honden trainer er weer zijn gaan we met elkaar wandelen in het park. Wat een druktemaker is die Jones zeg, hij rent telkens heen en weer. Hij wil dat ik ook mee doe, maar ik zie dat niet zo zitten. Poe zeg, ik word al moe van die Jones als ik ‘m zo zie rennen. Later weer thuis, krijgen we allebei een lekkere bak brokken en daarna kruipen we allebei in ons eigen mandje. Fellis: ”Jones”? Jones: ”Ja, wat is er? ” Fellis: ”Heb je fijn gewerkt vandaag met de baas? Ging het al weer wat beter”? Jones: ”tsja, wat zal ik zeggen. Het is nog erg wennen hoor. En daar ben ik soms dan ook nog wat zenuwachtig en onzeker over”. Fellis: ”Ik snap dat wel hoor, ik kan me herinneren dat ik dat in het begin ook had. Maar het is uiteindelijk ook goed gekomen. Gaat bij jou ook vast lukken joh!” Jones: ”Ik heb vandaag een domme fout gemaakt. Ik was erg gespannen waardoor ik niet goed heb opgelet. Ik ben toen te dicht langs een reclamebord gelopen waardoor de baas hier tegenaan is gelopen. ” Fellis: ”Ha ha ha ha ha, Sorry hoor, maar dat klinkt ook wel erg grappig. En tegelijk ook wel een beetje onbenullig. Is de baas er goed afgekomen? Was hij ook boos op je? ” Jones: ”Gelukkeg is het goed afgelopen voor de baas, en hij was ook niet echt boos op mij. Tsja, we moeten per slot van rekening nog wennen aan elkaar en dus kan zoiets dan ook gebeuren. Gelukkeg ging het de rest van de werkdag een stuk beter en ik merk dat ik al een beetje aan het wennen ben”.   Copyright 2010 Renzo van Buuren